wtorek, 29 stycznia 2013

Potęga sztuki - Michelangelo Merisi da Caravaggio.




"Święty Franciszek medytujący"




"Święty Hieronim piszący"




"Pojmanie Chrystusa"/ ""Pocałunek Judasza"



"Cierniem koronowanie"




"Złożenie do grobu"




"Niewierny Tomasz"



"Męczeństwo Świętego Piotra"



poniedziałek, 28 stycznia 2013

10 Przykazań Bożych - Dekalog.




 ve
               aria !










O dziesięciu przykazaniach Bożych, czyli o Dekalogu.


187. Co znaczy słowo Dekalog?
Słowo Dekalog znaczy to samo co dziesięć słów lub dziesięć przykazań, które Bóg dał Mojżeszowi na Górze Synaj, a Jezus Chrystus w Nowym Zakonie zatwierdził.
188. Jak się dzieli dziesięć przykazań Bożych?
Dziesięć przykazań Bożych dzieli się tak, że pierwsze trzy uwzględniają Boga, a pozostałe siedem dotyczą nas samych i bliźniego.
189. Dlaczego Bóg na czele dziesięciu przykazań położył słowa: Jam jest Pan Bóg twój?
Bóg na czele dziesięciu przykazań położył słowa Jam jest Pan Bóg twój, aby przypomnieć, że On jako Bóg i Pan ma prawo dawać nam przykazania, które my winniśmy zachowywać.








O pierwszym przykazaniu Dekalogu
190. Czego Bóg zakazuje w pierwszym przykazaniu Dekalogu: Nie będzie miał bogów cudzych przede mną?
W pierwszym przykazaniu Dekalogu: Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną, Bóg zakazuje czci Jemu należnej oddawać komu innemu.
191. Jaką cześć winniśmy oddawać Bogu?
Bogu i tylko Bogu winniśmy oddawać cześć najwyższą, czyli cześć uwielbienia.
192. Dlaczego winniśmy Boga czcić i wielbić?
Boga winniśmy czcić i wielbić, bo nas stworzył, utrzymuje nas, opiekuje się nami i jest naszym ostatecznym celem.
193. Jak winniśmy Boga czcić i wielbić?
Boga jako stwórcę wszystkiego, który nas utrzymuje i troszczy się o nas, i jest pierwszym naszym początkiem i ostatecznym celem, winniśmy czcić i wielbić wewnętrznymi i zewnętrznymi aktami uszanowania, które nam podaje sama natura, a jeszcze więcej objawienie; spośród tych aktów najważniejszym jest ofiara, która nie może być składana żadnemu stworzeniu.
194. Czym grzeszy się przeciwko pierwszemu przykazaniu Dekalogu?
Przeciwko pierwszemu przykazaniu Dekalogu grzeszy się:
  1. zabobonem, to jest bałwochwalstwem, wróżbiarstwem, czarnoksięstwem i spirytyzmem, który zalicza się do wróżbiarstwa i czarnoksięstwa;
  2. bezbożnością, to jest zaniedbywaniem modlitwy i należnej służby Bożej, świętokradztwem i świetokupstwem.
195. Czy winniśmy czcić także Świętych?
Także Świętych, a zwłaszcza Najświętszą Maryję Pannę, winniśmy czcić, ale czcią inną i niższą, czyli czcią szacunku, abyśmy ich mieli w poszanowaniu i zyskiwali sobie ich opiekę.
196. Jak się nazywa cześć, oddawana Bogu, a jak cześć oddawana Świętym i Najświętszej Maryi Pannie?
Cześć, oddawana Bogu, nazywa się czcią uwielbienia, czyli latriae; oddawana Świętym – czcią uszanowania czyli duliae,; cześć oddawana Najświętszej Pannie – czcią wyższego uszanowania, czyli hyperduliae.
197. Czy winniśmy czcić także relikwie męczenników i innych Świętych, żyjących z Chrystusem?
Relikwie męczenników i innych Świętych, żyjących z Chrystusem, winniśmy także czcić, gdyż ich ciała były żywymi członkami Chrystusa i świątynią Ducha Świętego, a Chrystus wskrzesi je na żywot wieczny i obdarzy chwałą; przez te relikwie ludzie otrzymują od Boga liczne dobrodziejstwa.
198. Czy i świętym obrazom trzeba oddawać należną cześć i uszanowanie?
I świętym obrazom należy oddawać cześć i uszanowanie, gdyż cześć, którą się im oddaje, dotyczy osób, które one przedstawiają; skutkiem tego przez znaki czci, którą im oddajemy, wielbimy samego Chrystusa i wyrażamy szacunek dla Świętych, których one są podobiznami.
199. Czemu tedy Bóg w Starym Testamencie zabronił rzeźb i obrazów?
Bóg w Starym Testamencie nie zabronił rzeźb i obrazów bezwzględnie, lecz nie pozwolił ich używać do nabożeństwa sposobem pogańskim, aby nie doznała uszczerbku cześć Boga prawdziwego skutkiem oddawania czci Boskiej obrazom.










O drugim przykazaniu Dekalogu
200. Czego zakazuje Bóg przez drugie przykazanie Dekalogu: Nie będziesz brał imienia Boga twego nadaremno?
Przez drugie przykazanie Dekalogu: Nie będziesz brał imienia Boga twego nadaremno, Bóg zakazuje wszelkiej zniewagi swego imienia.
201. Kto się dopuszcza tej zniewagi?
Tej zniewagi dopuszczają się ci, którzy imię Boże wymawiają bez słusznej przyczyny i należytej czci, albo łamią śluby, które złożyli, albo składają przysięgi fałszywe, zuchwałe i niesprawiedliwe, a zwłaszcza ci, którzy wymawiają bluźnierstwa.
202. Czy nam nie wolno brać nadaremno także imion Świętych Pańskich?
Nie wolno nam brać nadaremno także imion Świętych Pańskich, z zwłaszcza Najświętszej Maryi Panny, a to dla tej samej przyczyny, dla której winniśmy ich czcić.








O trzecim przykazaniu Dekalogu
203. Co Bóg nakazuje przez trzecie przykazanie Dekalogu: Pamiętaj, abyś dzień święty święcił?
Przez trzecie przykazanie Dekalogu: Pamiętaj, abyś dzień święty święcił, Bóg nakazuje, abyśmy dni święte, to jest Jemu poświęcone, obracali na oddawanie czci Bogu z zaniechaniem zajęć i prac cielesnych.
204. Jakie były dni święte w Starym Testamencie?
W Starym Testamencie było więcej dni świętych, ale głównym dniem świętym była sobota, której sama nazwa „szabat” oznaczała spoczynek, potrzebny do czci Bożej?
205. Dlaczego w Nowym Testamencie nie święci się soboty?
W Nowym Testamencie nie święci się soboty, ponieważ Kościół zastąpił ją jako świętem niedzielą na uczczenie zmartwychwstania Jezusa Chrystusa i zesłania Ducha Świętego w Zielone Święta, i dodał do niedzieli inne dni świąteczne.
206. Jakie tedy dzisiaj mamy obowiązki względem święcenia dni świętych?
Winniśmy niedzielę i inne święta, nakazane przez Kościół, obchodzić tak, jak Kościół nakazuje.










O czwartym przykazaniu Dekalogu
207. Co nakazuje Bóg przez czwarte przykazanie Dekalogu: Czcij ojca swego i matkę swoją?
Przez czwarte przykazanie Dekalogu: Czcij ojca swego i matkę swoją, nakazuje Bóg, abyśmy rodzicom i osobom, zajmującym ich miejsce, oddawali należną cześć, do której należy także miłość, uszanowanie, posłuszeństwo oraz opieka.
208. Czy rodzicom winniśmy tylko cześć oddawać?
Rodzicom winniśmy nie tylko cześć oddawać, lecz także pomagać im, zwłaszcza w potrzebach duchowych i doczesnych.
209. Jaką nagrodę obiecuje Bóg dzieciom, które czczą należycie rodziców?
Dzieciom, które czczą należycie rodziców, Bóg obiecuje błogosławieństwo i długie życie, jeżeli uzna, że się im ono przyczyni do zbawienia duszy.
210. Czy tym przykazaniem objęte są tylko obowiązki dzieci względem rodziców?
Tym przykazaniem objęte są pośrednio także obowiązki małżonków względem siebie samych i względem dzieci, tudzież wzajemne prawa i obowiązki zarówno poddanych i przełożonych, jak robotników i pracodawców.
211. Jakie są wzajemne obowiązki małżonków?
Małżonkowie winni się wzajemnie miłować, pomagać sobie i zachowywać wzajemną wierność, a żona winna jest mężowi posłuszeństwo.
212. Jakie obowiązki mają rodzice względem dzieci?
Rodzice z prawa natury mają także obowiązki względem dzieci: winni dbać o ich wychowanie, zwłaszcza religijne i moralne, oraz troszczyć się według sił o ich dobro doczesne.
213. Kto prócz rodziców ma także prawo i obowiązek starania się o dobre wychowanie młodzieży?
Prócz rodziców prawo i obowiązek starania się o dobre wychowanie młodzieży należy do państwa, które niedostateczność rodziców uzupełnia dla dobra ogółu, a w pewnej wyższej mierze prawo to i obowiązek należą do Kościoła już na mocy zadania, które mu powierzył Chrystus Pan, żeby nauczał wszystkie narody i prowadził je do nadprzyrodzonej świętości, a w końcu do żywota wiecznego.
214. Jakie są obowiązki poddanych względem prawowitych przełożonych?
Poddani winni swoim prawowitym przełożonym, czy to kościelnym, czy świeckim, szacunek i posłuszeństwo z pewnym podobieństwem tej miłości, którą dzieci winny rodzicom.
215. którym przełożonym w Kościele należy się nie tylko uszanowanie, lecz także posłuszeństwo?
Nie tylko uszanowanie, ale i posłuszeństwo należy się według kanonów Papieżowi, własnemu Biskupowi albo innemu prałatowi z władzą kościelną, oraz własnemu proboszczowi, gdy wykonuje urząd proboszczowski.
216. Dlaczego należy się uszanowanie i posłuszeństwo władzy świeckiej?
Uszanowanie i posłuszeństwo należy się prawowitej władzy świeckiej, gdyż tak samo jak państwo początek swój ma ona w naturze, a zatem w Bogu samym, który jest stwórcą natury. Uszanowanie i posłuszeństwo należy się władzy państwowej, bez względu na osobę, która ją z całą pewnością piastuje.
217. Do czego są obowiązani przełożeni względem podwładnych?
Przełożeni winni się troszczyć, każdy w zakresie swojego urzędu, o swoich podwładnych, dawać im we wszystkim dobry przykład, gdyż zdadzą sprawę nie tylko przed ludźmi, ale i przed samym Bogiem.
218. Do czego są obowiązani robotnicy względem swoich panów?
Robotnicy wobec swoich panów mają następujące obowiązki: winni w całości i wierni spełnić to, o co się dobrowolnie i sprawiedliwie umówili, nie wolno im wyrządzać w żaden sposób szkody na majątku, ani naruszać ich osoby; w obronie swoich praw winni unikać gwałtu, nigdy nie wolno im wszczynać rozruchów, ani też wdawać się z ludźmi bezecnymi.
219. Jakie mają obowiązki panowie względem swoich pracowników?
Panowie winni swoich pracowników jako braci w Chrystusie szczerze miłować, dawać im sprawiedliwy zarobek, dokładać starań, żeby pracownicy mogli spełnić obowiązki religijne w czasie dogodnym; w żaden sposób nie wolno im pracowników odciągać od zabiegów około swego domu i rodziny i od oszczędności, ani też nakładać na nich prac, które albo szkodzą zdrowiu, albo są ponad siły pracowników, albo też nie odpowiadają wiekowi i płci.
220. Kiedy nie powinniśmy słuchać rodziców i innych przełożonych?
Rodziców i innych przełożonych nie powinniśmy słuchać, gdy obowiązuje przykazanie władzy wyższej, na przykład, gdyby nakazywali coś, co jest przeciwne przykazaniom Boskim lub kościelnym.
221. Kiedy możemy ich nie słuchać?
Możemy ich nie słuchać, gdy ich nakaz dotyczy sprawy, w której nie jesteśmy poddani, np. nakaz o wyborze stanu.











O piątym przykazaniu Dekalogu
222. Czego zakazuje Bóg piątym przykazaniem Dekalogu: Nie zabijaj?
Piątym przykazaniem: Nie zabijaj, zakazuje Bóg zadawać bliźniemu śmierć lub jaką inną wyrządzać szkodę, czy to na ciele, czy na duszy, albo też przyczyniać się do tego.
223. Jakim sposobem szkodzi ktoś na duszy?
Na duszy szkodzi ktoś przez zgorszenie, to jest takim słowem lub uczynkiem niewłaściwym, które bliźniemu dają sposobność upadku duchownego.
224. Do czego jest obowiązany ten, kto wyrządził szkodę osobie bliźniego?
Kto wyrządził szkodę osobie bliźniego, obowiązany jest tę szkodę wedle sił naprawić.
225. Czy tym przykazaniem Bóg zakazuje także samobójstwa?
Tym przykazaniem Bóg zakazuje także samobójstwa, które tak jak zabójstwo jest przeciwko sprawiedliwości, naruszając prawo Boga do życia ludzkiego, jest tez przeciwko miłości, którą jesteśmy winni samym sobie lub drugim, i właściwie zabiera czas pokuty.
226. Czy przykazanie to zabrania także pojedynku?
Przykazanie to zabrania także pojedynku, popełnionego z jakiejkolwiek przyczyny na własną rękę, ponieważ pojedynek przybiera złośliwość zabójstwa i samobójstwa.
227. Czy tym przykazaniem zabronione są tylko wymienione uczynki?
Tym przykazaniem są zabronione nie tylko wymienione uczynki, lecz ponadto prywatna zemsta, gniew, nienawiść, zazdrość, kłótnie, obelgi, które łatwo wywołują tamte.











O szóstym przykazaniu Dekalogu
228. Czego zakazuje Bóg szóstym przykazaniem Dekalogu: Nie cudzołóż?
Szóstym przykazaniem Dekalogu: Nie cudzołóż, zakazuje Bóg nie tylko wiarołomstwa w małżeństwie, lecz także wszelkiego grzechu zewnętrznego przeciwko czystości i wszystkiego, co wiedzie do grzechu nieczystości.
229. Jakie są główne przyczyny, które wiodą do grzechu przeciwko czystości i których należy starannie unikać?
Oprócz podszeptów szatańskich i poruszeń pożądliwości głównymi przyczynami, które wiodą do grzechu przeciwko czystości, i których należy starannie unikać, są następujące: próżniactwo, nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu, złe towarzystwo, bezwstydne mowy, czytanie złych pism, nieprzystojne widowiska, nieskromne tańce, nieprzyzwoite ubrania, niebezpieczne poufałości i okazje etc.
230. Jakie są zazwyczaj główne skutki grzechu niepowściągliwości?
Prócz częstych szkód dla zdrowia główne skutki grzechu niepowściągliwości bywają takie: zaćmienie rozumu, odrzucenie bojaźni Bożej, wstręt do rzeczy Bożych i do cnoty, zatwardziałość serca, utrata wiary i nierzadko trwanie w grzechu bez pokuty aż do śmierci.
231. Jakie są główne środki zachowania czystości?
Główne środki zachowania czystości są następujące: czuwanie nad zmysłami i umartwiania ich, unikanie okazji do złego, umiarkowanie w jedzeniu i piciu, modlitwa i gorące nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny, a zwłaszcza częsta Spowiedź i Komunia.











O siódmym przykazaniu Dekalogu
232. Czego Bóg zakazuje siódmym przykazaniem Dekalogu: Nie kradnij?
Siódmym przykazaniem: Nie kradnij, Bóg zakazuje wszelkiego niesprawiedliwego, czy to używania cudzej pracy, czy wyrządzania szkody, czy tez przyczyniania się do jednego lub drugiego.
233. Do czego jest obowiązany ten, kto przestępuje to przykazanie?
Kto przestępuje to przykazanie, obowiązany jest według sprawiedliwości zwrócić cudzą własność i nagrodzić szkodę.
234. Kiedy zwrot i wynagrodzenie szkody obowiązuje koniecznie?
Zwrot cudzej własności i naprawienie wyrządzonej szkody obowiązuje koniecznie, jeżeli przedmiot był znaczny, czy to według powszechnej oceny, czy też według wielkości szkody, poniesionej przez właściciela.










O ósmym przykazaniu Dekalogu
235. Czego zakazuje Bóg ósmym przykazaniem Dekalogu: Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu?
Ósmym przykazaniem Dekalogu: Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu, Bóg zakazuje kłamstwa, krzywoprzysięstwa i wszelakiego szkodzenia bliźniemu słowami.
236. Jakim sposobem wyrządza ktoś bliźniemu szkodę słowami?
Bliźniemu wyrządza ktoś słowami krzywdę głównie oszczerstwem, obmową, obelgą, lekkomyślnym posądzeniem, naruszeniem tajemnicy.
237. Do czego jest obowiązany ten, kto słowami zaszkodził dobrej sławie bliźniego?
Kto słowami zaszkodził dobrej sławie bliźniego, gwoli sprawiedliwości winien dobra sławę według sił przywrócić i powstałą stąd szkodę naprawić, obowiązek ten jest konieczny, jeżeli wyrządzona szkoda jest wielka.













O dwóch ostatnich przykazaniach Dekalogu
238. Czego zakazuje Bóg dziewiątym przykazaniem Dekalogu: Nie pożądaj żony bliźniego swego?
Dziewiątym przykazaniem Dekalogu: Nie pożądaj żony bliźniego swego, zakazuje Bóg nie tylko tego niegodziwego pożądania, lecz także wszelkiego wewnętrznego grzechu przeciwko czystości, tak jak zewnętrznego zakazuje szóstym przykazaniem.
239. Czego zakazuje Bóg dziesiątym przykazaniem Dekalogu: Nie pożądaj żadnej rzeczy, która jego (bliźniego) jest?
Dziesiątym przykazaniem: Nie pożądaj żadnej rzeczy, która jego (bliźniego) jest, Bóg zakazuje niesłusznego i nieuporządkowanego pożądania cudzej własności.
240. Które jest największe przykazanie Dekalogu?
Największe przykazanie Dekalogu jest następujące: Będziesz miłował Pana Boga swego z wszystkiego serca swego, ze wszystkiej duszy swojej i ze wszystkich sił swoich, a bliźniego swego jak siebie samego.
241. Czy wszyscy winni także spełniać obowiązki swego stanu?
Wszyscy winni także sumiennie spełniać obowiązki swego stanu, czyli te obowiązki, które na nich spoczywają z powodu ich zawodu lub urzędu.

[Na podstawie Katechizmu kard. Gasparriego ].




[Źródło 2: http://rzymski-katolik.blogspot.com/]








DECALOGUS (Dekalog)
Ego Dominus Deus tuus, qui eduxi te de terra Aegypti, de domo servitutis.
1. Non habebis deos alienos in conspectu meo. Non facies tibi sculptile nec similitudinem omnium, quae in caelo sunt desuper et quae in terra deorsum et quae versantur in aquis sub terra. Non adorabis ea et non coles: Ego enim sum Dominus Deus tuus, Deus aemulator, reddens iniquitatem patrum super filios in tertiam et quartam generationem his, qui oderunt me, et faciens misericordiam in multa milia diligentibus me et custodientibus praecepta mea.
2. Non usurpabis nomen Domini Dei tui frustra, quia non erit impunitus, qui super re vana nomen eius assumpserit.
3. Observa diem sabbati, ut sanctifices eum, sicut praecepit tibi Dominus Deus tuus. Sex diebus operaberis et facies omnia opera tua. Septimus dies sabbatum est Domino Deo tuo. Non facies in eo quidquam operis tu et filius tuus et filia, servus et ancilla et bos et asinus et omne iumentum tuum et peregrinus tuus, qui est intra portas tuas, ut requiescat servus tuus et ancilla tua sicut et tu. Memento quod et ipse servieris in Aegypto, et eduxerit te inde Dominus Deus tuus in manu forti et brachio extento: idcirco praecepit tibi, ut observares diem sabbati.
4. Honora patrem tuum et matrem, sicut praecepit tibi Dominus Deus tuus, ut longo vivas tempore et bene sit tibi in terra, quam Dominus Deus tuus daturus est tibi.
5. Non occides.
6. Neque moechaberis.
7. Furtumque non facies.
8. Nec loqueris contra proximum tuum falsum testimonium.
9. Nec concupisces uxorem proximi tui.
10. Nec desiderabis domum proximi tui, non agrum, non servum, non ancillam, non bovem, non asinum et universa, quae illius sunt.



Detale architektury gotyckiej - Katedra Najświętszej Marii Panny w Amiens.

















































































































niedziela, 27 stycznia 2013

Polecam tę książkę.








WSTĘP
"Kościół od wewnątrz zagrożony"? Czy to nie przesada? Może tak było dawniej, kiedyś w okresie arianizmu lub Renesansu, ale dzisiaj w okresie "odrodzenia posoborowego"? A jednak wystarczy zajrzeć do Nowego Testamentu aby stwierdzić, że Kościół był zagrożony od wewnątrz już w pierwszych latach swego istnienia. Na przykład św. Juda Apostoł pisze: "Uważam za potrzebne napisać do was, aby zachęcić do walki o wiarę. Wkradli się bowiem pomiędzy nas jacyś ludzie, którzy dawno zapisani są na potępienie, bezbożni, którzy łaskę Boga naszego zamieniają na rozwiązłość, a nawet wypierają się Władcy i Pana naszego, Jezusa Chrystusa" (34). Dokładnie tak samo jak dzisiaj. A Chrystus Pan nas przestrzegał, że pod tym względem najgorzej będzie w Kościele w czasach bezpośrednich przed Jego drugim przyjściem. Wezwani do obrony Wiary, tego największego naszego skarbu, powinniśmy jak Chrystus Pan nam to przekazał rozpoznawać "znaki czasu" i orientować się, gdzie i jak jest ona zagrożona. Wydaje się, że w naszych czasach Kościół jest zagrożony od wewnątrz przede wszystkim (lecz nie jedynie) przez protestantyzm i przez marksizm. Przenikanie protestantyzmu do wewnątrz Kościoła jest sygnalizowane przez wielu papieży juko jedno z największych niebezpieczeństw dla Wiary, a marksizm jest właściwie jedną z logicznych konsekwencji protestantyzmu. W niniejszym tomiku publikowane są dwie odmienne prace, ale związane ze sobą tematyką. Socjologa protestantyzmu zwraca uwagę na obecny proces protestantyzacji myśli katolickiej, dzięki czemu został ułatwiony "wpływ marksizmu na współczesną teologię", co sprawia, że antychrześcijańską rewolucja bolszewicka uzyskuje poparcie ze strony części duchowieństwa, zwłaszcza w krajach "trzeciego świata". Praca o protestantyzmie została napisana prawie 35 lat temu, gdyż w roku 1946, ale dopiero w roku 1978 została opublikowana i przy tej okazji uzupełniona w formie artykułów w Duszpasterzu Polskim Zagranicą, wydawanym w Rzymie, a w przekładzie hiszpańskim wydana jako książka w Madrycie w roku 1980. Praca zaś o wpływie marksizmu na współczesną teologię ukazała się w formie artykułów w tymże samym Duszpasterzu w latach 1974-1980 i także w formie książki po hiszpańsku została wydana w Madrycie w roku 1976. Niniejsze wydanie książkowe obu prac po polsku, jest fotokopią artykułów z Duszpasterza.
(...)
PROTESTANTYZACJA KATOLICYZMU
Ostatnio często się spotykamy z opiniami na temat rzekomej protestantyzacji katolicyzmu i jest rzeczą bardzo znamienną, że najwięcej i najczęściej podkreślają ten fakt ci katolicy, którzy nawrócili się z protestantyzmu. To głównie oni z bólem i goryczą stwierdzają, że błędne wierzenia i praktyki protestanckie, od których uciekli, przechodząc na katolicyzm jakieś trzydzieści-czterdzieści lat temu, wprowadzane są obecnie w życie przez hierarchię Kościoła katolickiego. Dla każdego bezstronnego obserwatora życie Kościoła katolickiego jest niezaprzeczalnym faktem, że dzisiejsza religijność katolicka coraz więcej przejmuje elementów protestanckich i chociaż fakt ten stwierdzają wszyscy, tylko niektórzy uważają go za objaw negatywny. Na tym polega zasadnicza różnica między sytuacją w wieku XVI i w czasach dzisiejszych. Jeśli bowiem w czasach Lutra i Soboru Trydenckiego tego rodzaju objawy spotykały się z jednolitą potępiającą postawą, obecnie reakcja katolików w tej sprawie jest podzielona; dla jednych jest to zgorszeniem i przyczyną troski, podczas gdy dla drugich jest okazją do zadowolenia, gdyż w "protestantyzacji" katolicyzmu widzą postęp i unowocześnienie, a niektórzy nawet i drogę do ekumenizmu. Wydaje się, że ta niezaprzeczalna obecność protestantyzmu wewnątrz dzisiejszego Kościoła katolickiego ma dwa źródła. Jednym z nich są podobnie jak w wieku XVI - pewne procesy wewnątrz samego Kościoła; drugim zaś jest wpływ jaki protestantyzm wywiera z zewnątrz na Kościół katolicki, zwłaszcza przez niezliczone ułatwione kontakty z okazji akcji ekumenicznej i tego wszystkiego, co się w praktyce czyni pod pretekstem ekumenizmu. Aby więc uzupełnić nasz cykl szkiców na temat "socjologii protestantyzmu", tak tego z czasów Lutra jak i obecnego, przyjrzyjmy się pokrótce dzisiejszej protestantyzacji katolicyzmu, ale wyłącznie w ramach schematu jaki został w szkicach tych zastosowany. Wypada przypomnieć, że w zastosowanym schemacie spojrzeliśmy na protestantyzm wyłącznie z punktu widzenia "socjologii religii", biorąc pod uwagę pięć zasadniczych probierzy, a mianowicie:
1. Protestantyzm jako reforma
2. Protestantyzm jako nawrót do germańskich wierzeń pogańskich
3. Protestantyzm jako zerwanie z cywilizacją łacińską
4. Protestantyzm jako judaizacja chrześcijaństwa
5. Protestantyzm jako zeświecczenie chrześcijaństwa

(...)