W muzyce posługujemy się 7 podstawowymi dźwiękami, które powtarzają się w równej kolejności tak w górę, jak i w dół.
Oto ich nazwy: do (ut), re, mi, fa, sol, la, si.
Nazw tych użył po raz pierwszy Gwido z Arezzo, benedyktyn (+1050), zapożyczając je z hymnu Świętego Jana Chrzciciela. Mianowicie wziął początkowe sylaby każdego półwiersza pierwszej zwrotki hymnu:
W roku 1673 Bononcini zastąpił "ut" nazwą "do".
Nazwa "si", która powstała z początkowych liter dwóch ostatnich wyrazów hymnu , została później wprowadzona.
1.
Ut queant laxis resonáre fibris
Mira
gestórum fámuli tuórum,
Solve
pollúti lábii reátum,
Sancte
Joánnes.
2.
Núntius celso véniens Olýmpo
Te
patri magnum fore nascitúrum,
Nomen,
et vitae sériem geréndae
Ordinae
promit.
3.
Ille promíssi dúbius supérni,
Pérdidit
promptae módulos loquélae:
Sed
reformásti genitus perémptae
Organa
vocis.
4.
Ventris obstrúso récubans cubíli
Sénseras
Regem thálamo manéntem:
Hinc
parens nati méritis utérque
Abdita
pandit.
5.
Sit decus Patri, genitaéque Proli
et
tibi, compar utriúsque virtus,
Spíritus
semper, Deus unus, omni
Témporis
aevo. Amen.
 |
| Gwido z Arezzo |
1.
By zdolne były wdzięcznymi pieśniami
Twe
dziwne dzieła sławić nieprzerwanie,
Pył
wszelkiej winy, co wargi nam plami,
Zmyj,
święty Janie!
2.
Zlatując Anioł z niebiosów wyżyny,
Odsłania
wielkość Twojego imienia
I
przed Twym ojcem Twe przyszłe wawrzyny
Rzędem
wymienia.
3.
On, zawiniwszy niedostatkiem wiary,
Za
karę niemy przed ludem się chowa,
Lecz
Ty mu zrodzon, po spełnieniu kary,
Dar
wracasz słowa.
4.
Przed narodzeniem, jeszcze z matki łona,
Przeczułeś
Króla, co w ziemskie zszedł niwy:
Stąd
obu Matek pieśń wielbi natchniona
Spraw
Bożych dziwy.
Hymn
nieszporny Pawła Diakona VII w.
T:
ks. T. Karyłowski
M:
greg. - (Siedl. 4)
Deo gratias!
