Zewnętrzne uczestnictwo wiernych we Mszy św.

Zewnętrzne uczestnictwo wiernych we Mszy św.

na podstawie „Słowa duszpasterza” Ks. Karola Stehlina („Biuletyn Informacyjny” nr 3, luty 2008 r.) UWAGI OGÓLNE Wchodząc do kościoła robimy znak Krzyża, kropiąc się wodą święconą. Przyklękamy przed Najśw. Sakramentem nie przy drzwiach wejściowych, lecz dopiero po dojściu do ławki, w której zamierzamy zająć miejsce. * Jeśli w kaplicy nie ma Najśw. Sakramentu, to zamiast przyklęknięcia pochylamy głowę w stronę Krzyża. * Jeśli Najśw. Sakrament jest wystawiony w monstrancji lub ukazany w puszce (cyborium), oraz kiedy kapłan Go pokazuje przed Komunią św. (mówiąc „Ecce Agnus Dei...”), to wchodząc w takiej sytuacji do kościoła klękamy na oba kolana i pochylamy głowę. W kościele i w zakrystii zachowujemy ciszę, rozmawiając tylko z konieczności i cichym głosem. Kościół i zakrystia to mięjsce święte! Sygnał dzwiękowy komórek musi być wyłączony! Chodząc, stojąc i klęcząc w kościele wierni powinni mieć zasadniczo dłonie złożone, palce złączone. Przechodząc z jednej strony kościoła na drugą, przyklękamy na jedno, prawe kolano (lub odpowiednio pochylamy głowę lub klękamy na oba kolana z pochyleniem głowy) w środku. Postawa zależy od sytuacji jaka ma miejsce na lub przy ołtarzu. Idziemy do Komunii św. już w czasie gdy ministrant dzwoni podczas modlitwy kapłana „Domine, non sum dignus...”, a nie dopiero bezpośrednio przed rozdawaniem Ciała Pańskiego. Przyklękamy u balasek, składamy ręce i przyjmujemy Komunię św. na klęcząco, szeroko otwierając usta, nie odpowiadając „Amen” i nie robiąc znaku Krzyża. Po Komunii św. wstajemy, przyklękamy na jedno kolano i wracamy na swoje miejsce w ławce.Idziemy do Komunii przejściem środkowym, wracamy do ławki przejściami bocznymi.Wychodząc z kościoła przyklękamy (lub pochylamy głowę lub klękamy na oba kolana z pochyleniem głowy) już przy ławce w której siedzieliśmy, a nie dopiero u drzwi wyjściowych. Żegnamy się wodą święconą. MSZA CICHA W dni powszednie rano zazwyczaj odprawia się Msze św. ciche. Także w niedziele Msze św. niezapowiedziane wcześniej (np. Msza św. rano o godzinie 7.15) to są Msze ciche. Na takiej Mszy tylko ministranci odpowiadają kapłanowi cichym głosem, wierni natomiast w ciszy medytują tajemnicę Ofiary Chrystusa Pana, która uobecnia się na ołtarzu. Głośno jest odmawiana tylko modlitwa „Domine non sum dignus…” przed Komunią św., oraz modlitwy po cichej Mszy św. przepisane przez pap. Leona XIII. Nie śpiewa się pieśni. Podczas cichej Mszy św. wierni cały czas klęczą (jeśli tylko stan zdrowia na to im pozwala), z wyjątkiem kilku przypadków kiedy stoją. Tak więc stoją: - od wejścia kapłana do kościoła do jego przyklęknięcia u stopni ołtarza po postawieniu kielicha na ołtarzu, bezpośrednio przed modlitwami u stopni ołtarza; - podczas Ewangelii św.; - podczas ostatniej Ewangelii; - po zakończeniu modlitw pap. Leona XIII, podczas wychodzenia kapłana do zakrystii. Wierni robią znak Krzyża: - z kapłanem na początku modlitw u stopni ołtarza; - kiedy kapłan daje błogosłowieństwo przed Komunią św. (mówiąc „Indulgentiam, absolutionem...”); - przy ostatnim błogosławieństwie. MSZA RECYTOWANA W dni powszednie wieczorem Msza św. jest zazwyczaj recytowana. Wierni wymawiają głośno:- wszystkie odpowiedzi ministrantów (w modlitwach u stopni ołtarza, odpowiedzi przy oracjach, lekcji i Ewangelii, przed prefacją, przed Komunią św., na końcu Mszy) - oraz teksty Kyriale: Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus i Agnus Dei). Wierni nic nie odpowiadają po przeczytaniu lekcji i Ewangelii po polsku.Mogą śpiewać łacińskie lub polskie pieśni na wejście, przy offertorium i na końcu. Podczas recytowanej Mszy św., jeśli rubryki nie nakazują wyjątkowo inaczej, wierni zachowują się według następującego porządku: - stoją od wejścia kapłana do kościoła do jego przyklęknięcia u stopni ołtarza po postawieniu kielicha, bezpośrednio przed modlitwami u stopni ołtarza; - klęczą od początku Mszy św. aż do wstąpienia kapłana po stopniach ołtarza. Gdy kapłan wstępuje po stopniach ołtarza i odmawia modlitwę „Aufer a nobis”, wierni wstają. - stoją do zakończenia oratio (kolekty), czyli aż do początku lekcji, gdy siadają. Wyjątkowo klęczą podczas kolekty: * w dni ferialne Adwentu, Wielkiego Postu i w czasie Męki Pańskiej (kolor fioletowy); * w Suche Dni września i w wigilie świąt (kolor fioletowy); * podczas Mszy św. żałobnych (kolor czarny). - siedzą podczas lekcji aż do „Dominus vobiscum” na Ewangelię, gdy wstają. - stoją podczas Ewangelii, jeśli po Ewangelii jest kazanie, siadają. - jeśli po Ewangelii (lub po kazaniu) jest Credo, stoją. Przyklękają na słowa „Et incarnatus est...”. - Po „Dominus vobiscum” na offertorium klękają i klęczą aż do „Per omnia saecula saeculorum” na prefację, gdy wstają. - Podczas prefacji stoją aż do zakończenia Sanctus. - Po zakończeniu Sanctus klękają i klęczą aż do „Per omnia saecula saeculorum” na Pater noster, gdy wstają. Podczas podniesienia Ciała i Krwi Pańskiej klęcząco pochylają głowę. - Podczas Pater noster stoją i stoją aż do „Et cum spiritu tuo” przed Agnus Dei. - Na początku Agnus Dei klękają i klęczą aż do własnej komunii. Jeśli nie przystępują do komunii, klęczą bez przerwy. Jeśli przyjmują Ciało Pańskie, wstają do komunii, ale po powrocie do ławki dalej klęczą i trwają na kolanach w dziękczynieniu aż do „Dominus vobiscum” na pokomunię, gdy wstają.  - Podczas pokomunii stoją aż do zakończenia „Ite, missa est – Deo gratias”. Wyjątkowo klękają podczas pokomunii w szczególne dni, jak podczas kolekty. - klękają na błogosławieństwo końcowe, po którym od razu znowu wstają na ostatnią Ewangelię, przyklękają na słowa „Et Verbum caro factum est”. - jeśli po ostatniej Ewangelii jest śpiew, cały czas stoją, aż do zakończenia śpiewu. Wierni robią znak Krzyża: - razem z ministrantami podczas modlitw u stopni ołtarza; - na końcu Gloria, Credo i Sanctus; - na początku Ewangelii św. (kciukiem na czołe, na wargach i na piersi); - na „Indulgentiam...” przed Komunią św.; - na błogosławieństwo końcowe; - na początku ostatniej Ewangelii (kciukiem na czole, na wargach i na piersi). MSZA ŚPIEWANA Zazwyczaj w niedziele i ważniejsze święta Msza św. jest śpiewana, a więc kapłan śpiewa, stosując zasady gregoriańskiego śpiewu, niektóre części Mszy św. (niektóre modlitwy, lekcję, Ewangelię, prefację, Pater nosteroraz Ite, missa est). Wierni śpiewają: - Kyriale: Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus i Agnus Dei oraz odpowiedź „Deo gratias” po Ite, missa est. Przy obecności chóru lub samego organisty, wierni śpiewają tylko co drugi werset Kyrie, Gloria i Credo, na przemian z chórem lub organistą. Natomiast Sanctus i Agnus Dei (po wprowadzeniu przez kapłana) śpiewają w całości. - śpiewane odpowiedzi kapłanowi: * „Et cum spiritu tuo” kilka razy podczas Mszy; * „Gloria tibi, Domine” przed Ewangelią; * odpowiedzi przed prefacją; * odpowiedzi „Amen” przed Pater noster i „Sed libera nos a malo” po Pater noster. - łacińskie lub polskie pieśni przed Mszą, podczas offertorium i po Mszy św., natomiast proprium śpiewa chór lub sam organista. Wierni nie odpowiadają:- na nie śpiewane słowa kapłana, - nie odmawiają modlitw u stopni ołtarza, - nic nie odpowiadają po śpiewie lekcji i Ewangelii po łacinie i po przeczytaniu tych tekstów po polsku, - nie odmawiają Confiteor przed Komunią św. (odmawiają tylko „Domine, non sum dignus”), - nie odpowiadają „Et cum spiritu tuo” przed ostatnią Ewangelią. Zachowanie się przy śpiewanej Mszy św. jest bardzo podobne do zachowania przy Mszy recytowanej, z dwoma wyjątkami: - od początku Mszy śpiewanej wierni cały czas stoją aż do lekcji, gdy siadają. Wyjątkowo klękają podczas kolekty i pokomunii w szczególne dni. - podczas offertorium, gdy ministrant okadza wiernych, wierni wstają i stoją aż do zakończenia Sanctus. (Biuletyn informacyjny, Nr 23, październik 2009) www.gdynia.piusx.org.pl