Tryumfy Króla Niebieskiego.

Tryumfy Króla Niebieskiego

Zstąpiły z nieba wysokiego,

Pobudziły pasterzów,

Dobytku swego stróżów

Śpiewaniem, śpiewaniem, śpiewaniem.

Chwała bądź Bogu w wysokości,

A ludziom pokój na niskości.

Narodził się Zbawiciel,

Dusz ludzkich Odkupiciel

Na ziemi, na ziemi, na ziemi.

Zrodziła Maryja Dziewica

Wiecznego Boga bez rodzica,

By nas z piekła wybawił,

A w niebieskich postawił

Pałacach, pałacach, pałacach.

Pasterze w podziwieniu stają,

Tryumfu przyczynę badają,

Co się nowego dzieje,

Że tak światłość jaśnieje

Nie widząc, nie widząc, nie widząc.

Że to Bóg, gdy się dowiedzieli,

Swej trzody w polu odbieżeli,

Śpiesząc na przywitanie

Do Betlejemskiej stajni

Dzieciątka, Dzieciątka, Dzieciątka.

Niebieskim światłem oświeceni,

Pokornie przed Nim uniżeni,

Bogiem Go być prawdziwym

Z serca afektem żywym

Wyznają, wyznają, wyznają.

I które mieli z sobą dary

Dzieciątku dają na ofiary:

Przyjmij, o Narodzony,

Nas i dar przyniesiony

Z ochotą, z ochotą, z ochotą.


A potem Maryi cześć dają,
Za Matkę Boską Ją uznają.
Tak nas uczą przykładem,
Jak iść mamy ich śladem
Statecznie, statecznie, statecznie.

(Autorem zaprezentowanych reprodukcji jest Jan Matejko)