Św. Józef Benedykt Cottolengo (1786-1842).

Józef Benedykt urodził się 3 maja 1786 roku w rodzinie poborcy podatkowego Józefa Antoniego i Benedetty Chiarotti. Był najstarszym z dwanaściorga ich dzieci (szóstka zmarła we wczesnym dzieciństwie), trzech synów zostało kapłanami. Matka zajmowała się wychowywaniem dzieci, ta pobożna kobieta wpoiła wszystkim swoim dzieciom zasady życia chrześcijańskiego i głębokie nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu i Najświętszej Maryi Panny.

Okres dojrzewania Józefa Benedykta upłynął pod znakiem tragicznych wydarzeń rewolucji francuskiej. Studia teologiczne rozpoczął 5 grudnia 1802 roku, początkowo w rodzinnym mieście, a następnie w Asti. Musiały się one odbywa w ukryciu. 8 czerwca 1811 roku w kaplicy seminaryjnej otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Pawła Józefa Solaro. Swoją Mszę Świętą prymicyjną młody kapłan odprawił następnego dnia. W listopadzie 1813 roku został wikarym w Corneliano d'Alba.

Po upadku Napoleona i złagodzeniu represji wobec Kościoła, św. Józef Benedykt powrócił w 1814 roku na studia w Turynie. Mimo początkowych trudności w nauce, ukończył studia z wyróżnieniem jako doktor teologii w maju 1816. Dwa lata później powołano go do Kongregacji Kanoników Bożego Ciała (przy kościele pod tym samym wezwaniem).

Lektura żywota św. Wincentego a Paulo zmieniła całe życie Józefa Benedykta, wiedział już, że kościelne zaszczyty to nie dla niego. Dzień 2 września 1827 roku przypieczętowała jego decyzję. Tego niedzielnego poranka został wezwany do umierającej na gruźlicę Francuzki, która była w szóstym miesiącu ciąży. Przy jej łożu zastał rozpaczającego męża i zapłakane dzieci. W żadnym szpitalu nie chciano jej przyjąć, ponieważ obawiano się wybuchu zarazy. W obliczu straszliwej agonii młodej kobiety św. Józef Benedykt wiedział już, że musi stworzyć miejsce, w którym będą mogli się schronić i znaleźć opiekę ci, których nigdzie nie chcą.

W krótkim czasie w centrum Turynu, 17 stycznia 1828 roku, otwarto dom dla ubogich i chorych pod wezwaniem Bożego Ciała. Niestety, po trzech latach, w obawie przed epidemią cholery, władze miasta kazały go zamknąć. Św. Józef Benedykt przeniósł schronisko do Borgo Dora i 27 kwietnia 1832 roku otwarto Mały Dom Opatrzności Bożej (Piccola Casa della Divina Provvidenza), który działa do dziś. Dom utrzymywał się wyłącznie z hojności ofiarodawców i jałmużny. Z pozyskanych w ten sposób funduszy powstały kaplice, przytułki, sierocińce, szkoły i szpitale.

Za swoje najważniejsze osiągnięcie św. Józef Benedykt uważał założenie pięciu żeńskich klasztorów kontemplacyjnych i jednego eremu, gdzie zakonnice i pustelnicy nieustannie modlili się za podopiecznych księdza Cottolengo i dobroczyńców dzieła. Ostatnie dni swojego życia spędził w Chieri w domu swojego brata Ludwika, który również był księdzem. Zmarł 30 kwietnia 1842 roku na tyfus. Przed śmiercią miał powiedzieć: "Miłosierdzia, Panie. Miłosierdzia, Panie. Dobra i święta Opatrzności...Najświętsza Dziewico...Teraz wszystko zależy od Was".
Został pochowany w kościele szpitalnym w bocznej kaplicy. Papież Benedykt XVI ogłosił go błogosławionym 29 kwietnia 1917 roku, a papież Pius XI - świętym, 19 marca 1934.